Pałac w Bojadłach swoją historię rozpoczął w 1707 roku za sprawą rodziny szlacheckiej von Kottwitz-ów. Rodzina ta była przez lata spoiwem łączącym wieś Konotop i Bojadła – dokładnie 209 lat w Konotopie i 325 lat w Bojadłach.

Inicjatorem budowy był szlachcic Adam von Kottwitz – i tu ciekawostka – w 1718 roku Adam i jego brat Dawid otrzymali od cesarza Karola VI tytuł barona. Była to nagroda za rosnącą pozycję rodziny i jej dóbr ziemskich oraz uznanie wśród habsburskiej i śląskiej elity.
Założenie pałacowo-parkowe miało składać się z pięknego barokowego pałacu, ogrodu z oranżerią oraz zabudowaniami dla zwierząt. Wieś Bojadła została założona i ulokowana w bliskiej odległości od rzeki Odra, co zapewniało jej mieszkańcom dostęp do transportu rzecznego i handlowego szlaku.

Niestety w roku 1720 umarł bezpotomnie inicjator budowy – Adam. W zaistniałej sytuacji pieczę nad budową i resztą dóbr objął starszy brat Dawid. Budowa została ukończona 1731 roku, ale szczęście pałacu nie trwało zbyt długo bo jeszcze tegoż samego roku częściowo strawił go pożar!. W latach 1734-1735 Dawid von Kottwitz od­budował go w modnym wówczas stylu barokowym. Patrząc z góry na pałac widać, że zbudowany jest na planie kwadratowej litery C. Obok bramy wjazdowej zbudowano dwa nieduże domy – kordegardy, zakończone u góry szpiczastymi wieżami o charakterze latarni. Jak głosi historia, na obu z nich osadzono zegary – z tym, że jeden mechaniczny a drugi słoneczny. Nie zwróciliśmy jednak uwagi czy ten z mechanizmem działa czy też nie. Możecie to zrobić za nas i napisać pod tym tekstem.

Podczas wojny siedmioletniej, w okresie od 1759 roku do 1760 roku pałac był rabowany przez wojska rosyjskie. W 1812 roku wybucha pożar, w wyniku którego zniszczeniu uległo rodzinne archiwum… .

Do 1904 roku pałac pozostawał w rękach rodziny von Kottwitz, następnie córka – Ewa von Bassewitz – Levetzow (jej ojcem był Leopold, ostatni męski potomek von Kottwitzów) sprzedała go generałowi Reinhardowi von Scheffer z Berlina. Nowy właściciel przeprowadził re­mont zaniedbanego pałacu i wprowadził modyfikacje budowlane odpowiadające ówczesnej modzie. W pierwszej połowie lat 20. XX wieku dobra objął Adolf baron von Scheffer, który pozostawał ich właścicielem do końca II wojny światowej.

Po wojnie pałac przeszedł na własność Skarbu Państwa i władzy ludowej, która jak wiemy nie darzyła szacunkiem wszelakiego dziedzictwa związanego z „wyższą” klasą społeczną. Pałacowi nadano nową funkcję zgodną z nurtem politycznym i komunistyczną doktryną – założono w nim ośrodek zdrowia, a na przełomie lat 50. i 60. mieściła się tu szkoła podstawowa. W 1967 roku przeprowadzono remont budynku, przystosowując go do funkcji ośrodka kolonijnego. W trakcie adaptacji wprowadzono nowe podzia­ły wnętrz, wykonano nowe instalacje, sanitariaty, zaplecze kuchenne i kotłownię. W la­tach 1982-1985 przeprowadzono kolejny remont, a w 1988 roku odstawiono samowolkę, w wyniku której uszkodzeniu uległy fasadowe tynki wraz z architektonicznymi detalami… . Kolejne lata aż do roku 2006 były dla pałacu okresem destrukcyjnym. Budowla z każdym rokiem popadała w ruinę i była rozkradana… .

Obecnie obiekt jest pod opieką fundacji i wszystko wskazuje, że w niedalekiej przyszłości zostanie odnowiony i powróci do swojej dawnej, wyśmienitej formy! Prace remontowo-rekonstrukcyjne trwają. W okresie wakacyjnym fundacja organizuje zwiedzanie pałacu z przewodnikiem oraz organizuje wydarzenia kulturalne.