fbpx

Baśniowa dolina Mozeli, Luksemburg i Fort Hackenberg

Ten widok nas onieśmielił. Staliśmy jak wryci na szczycie zielonego zbocza i z otwartymi ustami próbowaliśmy wykrzesać z siebie słowa zachwytu. Ależ tu pięknie! Zielony dywan winorośli wypełniał szczelnie zbocza wzgórz, pośrodku których wije się niczym wąż rzeka Mozela. To jeden z najdłuższych dopływów Renu, będący naturalną granicą pomiędzy Niemcami a Luksemburgiem. To początek naszej podróży do trzech miejsc, w trzech krajach.

Mozela - Niemcy
Mozela – Niemcy

Niemcy, Luksemburg i Francja samochodem

Mozela - Niemcy
Mozela – Niemcy
Mosel - Germany

W planie podróży znalazła się baśniowa dolina Mozeli, której najpiękniejszy odcinek rozciąga się pomiędzy rzymskim Trewirem a Koblencją, w której dopływa do Renu. Następnie ruszamy do stolicy Luksemburga, najbogatszego państwa na świecie w przeliczeniu PKB na mieszkańca. Ostatnim etapem będzie Linia Maginota we Francji i jej odcinek Hackenberg, będący prototypem fortec artyleryjskich Linii Maginota.

Trewir — miasto, w którym zaznasz splendoru rzymskich budowli!

Trewir - Niemcy
Trewir – Niemcy

To wyjątkowe miasto jest prawdziwą perełką rzymskiej spuścizny! Nigdzie indziej w Europie Środkowej nie znajdziecie tak namacalnego świadectwa egzystencji starożytnych Rzymian. To miejsce nasycone jest monumentalnymi budowlami, które powstawały za czasów ich panowania! Miasto powstało w 16 roku p.n.e.! Założył je syn Cezara — Augustus, który nadał mu nazwę Augusta Treverorum. Na tym obszarze mieszkali od wieków właśnie Trewerzy. Była to grupa etniczna należąca do Celtów. Trewerzy mieszkali w prostych osadach i pomysł wybudowania tu stolicy dla prowincji Gallia Belgica mógł nie przypaść im do gustu. Cesarz Augustus jak postawił, tak zrobił. Budowa miasta ruszyła. Miejscowość została włączona do sieci handlowej i komunikacyjnej imperium rzymskiego, co umożliwiło mieszkańcom rozwój.

Trewir - Porta Nigra
Trewir – Porta Nigra

Obecnie w Trewirze znajduje się aż osiem obiektów wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Większość z nich zbudowali Rzymianie, więc na każdym kroku ma się kontakt z jakimś kawałkiem historii.

Początek Trewiru datowany na 16 w. p.n.e. nadaje mu godności bycia najstarszym miastem w Niemczech. Dodatkowo Rzymianie posadzili tu i w okolicy pierwsze sadzonki wina. W dalszej części naszej relacji opowiemy Wam o miejscu, w którym zachowała się prasa z tamtego okresu.

Trewir Porta Nigra

Naszą przygodę z tym majestatycznym miejscem rozpoczynamy od wizyty pod bramą obronną Porta Nigra (czarna brama). Pokryliśmy ją celowo ze startem Rajdu Niemiec, który zorganizowany został właśnie w tym miejscu.

Porta Nigra

Porta Nigra jest najlepiej zachowaną bramą miejską z okresu rzymskiego na północ od Alp. Powstała przypuszczalnie w roku 170 n.e. i składała się z 7200 kamiennych bloków niepołączonych żadną zaprawą. Solidne bloki łączono metalowymi hakami. Cała konstrukcja jest monumentalna i stoi po dziś dzień.

Trewir - Porta Nigra

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego bramę wykorzystywano na wiele sposobów, częściowo poddawano rozbiórce, pozyskując w ten sposób budulec. Wiele obiektów z tamtego okresu po prostu rozebrano i dziś już nie możemy cieszyć się ich pięknem.

Losowi Porta Nigra pomógł w znacznym stopniu pewien duchowny — mnich Symeon, który zamieszkał w niej i prowadził pustelniczy tryb życia w jednym z pomieszczeń. Po jego śmierci bramę przekształcono na kościół, w którym ustawiono poświęcony ołtarz i odprawiano msze. Przypada to na rok 1042. Dzięki temu zabytek uchował się przed rozbiórką.

Rajdowi kibice pod Porta Nigra
Rajdowi kibice pod Porta Nigra
Porta Nigra - z kierowcą rajdowym Michałem Kościuszką
Porta Nigra – z kierowcą rajdowym Michałem Kościuszką
Trewir - Atmosfera ulicy Symeona
Trewir – Atmosfera ulicy Symeona

Od Porta Nigra kierujemy kroki szeroką ulicą Symeona na rozległy plac targowy wywodzący się z czasów średniowiecza. Jest to główny i największy plac w mieście (Hauptmarkt), na którym znajdują się kolejne starożytne zabytki.

Trewir - zabudowania rynku głównego (Hauptmarkt)
Trewir – zabudowania rynku głównego (Hauptmarkt)

Historyczne zabudowania wokół rynku to mieszanka różnych okresów — renesansu, neorenesansu, baroku i klasycyzmu. Każdy budynek ma swój wyjątkowy styl i kolor. Wokół rynku toczy się życie towarzyskie w ogródkach gastronomicznych, niemieckie dania przeplatają się z degustacją lokalnego wina i zimnego piwa. Bardzo miło spaceruje się w takiej radosnej atmosferze.

Trier - atmosfera rynku głównego (Hauptmarkt)
Trewir - Wieża kościoła św. Gangolfa
Trewir – Wieża kościoła św. Gangolfa

Jednym z wyjątkowych zabytków na rynku jest krzyż targowy datowany na 958 rok n.e.! Został ustawiony na polecenie ówczesnego arcybiskupa Trewiru.

Trewir - krzyż targowy
Trewir – krzyż targowy

Krzyż został zamocowany na rzymskiej kolumnie (wys. około 3 metrów), która posłużyła jako pręgierz, będący narzędziem do wymierzania kary. Dobrze przypatrując się, dostrzeżecie otwory, do których przymocowywano łańcuchy dla skazańca. Najlepsze efekty osiągano poprzez publiczne ukaranie, będące przestrogą dla innych.

Na krzyżu widnieje wizerunek Baranka Bożego z krzyżem i sztandarem zwycięstwa Jezusa Chrystusa nad złem. Po bokach umieszczono wizerunek Św. Piotra oraz zegar słoneczny.

Trewir rynek
Trewir rynek
Fontanna Piotra (Petrusbrunnen)
Fontanna Piotra (Petrusbrunnen)

Kolejną atrakcją rynku jest fontanna Piotra (Petrusbrunnen), pochodząca z 1595 roku. Na jej szczycie stoi dumnie Św. Piotr — patron miasta, na dole cztery postacie kobiece przedstawiające cnoty kardynalskie. Pierwszą cnotą jest Temperantia zapewniająca panowanie woli nad popędami i umiar. Drugą jest Justitia z mieczem i wagą, stanowiąca sprawiedliwość. Trzecia to Fortitudo — siła i odwaga, czwarta Sapientia ze zwierciadłem i liną oznaczająca mądrość.

Katedra Św. Piotra - Trewir
Katedra Św. Piotra – Trewir

Skręcając od rynku w wąską uliczkę, dojdziecie do monumentalnej Katedry Św. Piotra. Na pierwszy rzut oka widać jej solidną, pewną budowę, która przyczyniła się z pewnością do przetrwania świątyni.

Katedra Św. Piotra jest najstarszym kościołem w Niemczech. Liczy aż 1700 lat! To ogromna przestrzeń czasowa! Katedra powstała na polecenie cesarza rzymskiego Konstantyna (syna cesarzowej Heleny) w około 326 r. Wówczas cesarz wraz ze swoją matką ufundowali cztery ogromnie ważne dla chrześcijan świątynie — Bazylikę Św. Piotra obecnie w Watykanie, Bazylikę Grobu Pańskiego w Jerozolimie, Katedrę Św. Piotra w Trewirze oraz Kościół Narodzenia Jezusa Chrystusa w Betlejem.

Konstantyn I Wielki był pierwszym cesarzem zachodniej części Imperium Rzymskiego, który przeszedł na chrześcijaństwo. Wspólnie z cesarzem Lycyniuszem (od części wschodniej) wydali edykt w 313 r., na mocy którego w całym Imperium miała zapanować wolność wyznania. Chrześcijanie przestali być prześladowani i mogli bez obaw wyznawać swoją religię. Helena była jego matką. Po przyjęciu chrztu świętego mocno zaangażowała się w budowę świątyń chrześcijańskich, poszukiwała relikwie związane z Chrystusem, a także pomoc ubogim i potrzebującym. Jak głosi legenda, udało jej się odnaleźć świętą szatę Jezusa, relikwię drzewa z krzyża oraz tabliczkę drewnianą z napisem „Oto król żydowski”. W IV w. Helena przywiozła do trewirskiej katedry tunikę Chrystusa, co w przyszłości zapoczątkowało ruch pielgrzymkowy do tego miejsca. Katedra to także wyjątkowa skarbnica wiedzy o historii budownictwa — przez tyle minionych stuleci w katedrze dokonywano różnych zmian na podstawie panujących w danej epoce trendów w architekturze, sztuce i wierze.

Tuż obok znajduje się Kościół Najświętszej Marii Panny w Trewirze (Liebfrauenkirche) zbudowany w 1260 r. Kościół posiada wąskie przejście łączące go z katedrą.

Trewir - Bazylika Konstantyna (Aula Palatina)
Trewir – Bazylika Konstantyna (Aula Palatina)

Kolejnym wyjątkowym zabytkiem jest Bazylika Konstantyna (Aula Palatina). To dawna sala tronowa cesarza Konstantyna I Wielkiego, zbudowana w IV w. Obecnie jest największą zachowaną salą z czasów rzymskich. Wnętrze było bogato zdobione, a jak wyczytaliśmy, podłoga posiadała otwory, przez które dostawało się ciepło z pieców umieszczonych poniżej. Takie rozwiązanie widzieliśmy w Zamku Krzyżackim w Malborku i wiemy już, kto był wynalazcą ogrzewania podłogowego. Bazylika współcześnie służy jako ewangelicki kościół. Po upadku Imperium Zachodniorzymskiego bazylika weszła w posiadanie arcybiskupa Trewiru.

Co jeszcze zobaczyć w Trewirze?

Interesujące są również rzymskie łaźnie cesarskie, zbudowane w około 300 r. To największy kompleks rzymskich łaźni z tamtego okresu, obecnie zachowały się ruiny pomieszczenia do gorących kąpieli oraz system ogrzewania wody, oraz kanalizacji. Po przeprowadzce Konstantyna do Konstantynopola łaźnie stały nieużywane, a kolejny cesarz Walentynian przebudował je na wojskowe koszary. Warte zobaczenia są także miejskie łaźnie Barbarathermen powstałe w roku 150. Służyły mieszkańcom miasta przez trzy stulecia, następnie z biegiem czasu rozbierano je, pozyskując materiały budowlane. Oba obiekty zostały wpisane na listę dziedzictwa UNESCO.

Muzeum Archeologiczne (Rheinisches Landesmuseum) to ekscytująca podróż przez historię tych terenów. Pasjonaci starożytnych Rzymian i wszystkiego, co nimi związane będą zachwyceni! Tylko tutaj zobaczycie największy na świecie skarb złożony z rzymskich złotych monet, który odnaleziono w Trewirze. Muzeum prezentuje eksponaty wywodzące się jeszcze z epoki lodowcowej, z czasów założenia miasta i panowania Rzymian, Franków, aż do ostatniego księcia elektora w Trewirze (XVIII w.). Oprócz wystawy stałej organizowane są wystawy czasowe — obecnie „Upadek Cesarstwa Rzymskiego”.

Karl Marks Trewir
Karl Marks Trewir

Dom Karola Marksa (Karl-Marx-Haus) jest pozycją obowiązkową dla ludu pracującego i kapitalistów. Przyszli rewolucjoniści również mogą złapać tutaj ducha marksizmu i poznać jego dogmaty (o konflikcie klasowym, o nieuchronności rewolucji, o rewolucyjnej roli proletariatu przemysłowego i roli komunistów w kierowaniu tym całym interesem). Będąc w domu narodzin Marksa macie okazję prześledzenia jego życia oraz poznania efektów jego działań.

Mozela - Niemcy
Mozela – Piesport – Niemcy

Piesport

Malownicze miasteczko, w którym zatrzymaliśmy się na nocleg u właściciela niewielkiej winnicy. Tego samego wieczoru zostaliśmy zaproszeni na degustację wyrobów naszego gospodarza. Poznaliśmy wyborne smaki kilku rodzajów wina, soków oraz dżemów, które zajadaliśmy na śniadanie. Mniam niebo w gębie!

Piesport
Piesport

Właściciel agroturystyki pan Egon opowiedział nam swoją życiową historię, jak w latach 80. woził do Polski dary z Zachodu. Nauczył się nawet kilku słówek, których nie będziemy lepiej przybliżać.

Piesport - Mozela - Niemcy
Piesport – Mozela – Niemcy
Piesport - Mozela - Niemcy
Piesport – Mozela – Niemcy

Widok z naszego okna prowadzi wprost na wartką Mozelę. W jej błękitnej tafli odbijają się promienie słońca, rozświetlając zielone wzgórza porośnięte pnączami winogron.

Domostwa w Piesporcie pokryte są szarawym łupkiem, które w całości tworzą charakterystyczny widok.

Piesport
Piesport
Piesport
Piesport
Lot balonem - Zaraz startujemy!
Lot balonem – Zaraz startujemy!

Wzdłuż brzegu Mozeli ciągnie się kilometrami ścieżka rowerowa łącząca poszczególne miasteczka. Warto wypożyczyć rower i wybrać się na całodniową wycieczkę. Proponujemy przejazd po zabytkach pętli archeologicznej — skarbach z czasów rzymskich.

Piesport - Mozela - Niemcy
Piesport – Mozela – Niemcy

W Piesport znajduje się znaczącej klasy zabytek świadczący o obecności Rzymian na tych terenach, a mianowicie największa zachowana do dziś prasa do wyciskania winogron.

Piesport - Mozela - Niemcy
Piesport - Mozela - Niemcy

W Piesporcie jaki i w obrębie Mozeli uprawiana jest odmiana winorośli o nazwie riesling. Przyjęła się i doskonale radzi na otaczających Mozelę zboczach.

Uprawa winorośli - Piesport - Mozela - Niemcy
Uprawa winorośli - Piesport - Mozela - Niemcy
Uprawa winorośli – Piesport
Piesport - Mozela - Niemcy
Piesport – Mozela – Niemcy
Piesport - Mozela - Niemcy
Piesport - Mozela - Niemcy

Przez winnice otaczające Piesport przechodził jeden z odcinków specjalnych Rajdu Niemiec — eliminacja WRC.

Piesport - Rajd Niemiec
Piesport – Rajd Niemiec

Cochem

Miasteczko Cochem położone jest w szerokim zakolu Mozeli. Widok z góry odkrywa to piękno natury, scenerię jak z baśniowej krainy.

Cochem - Mozela - Niemcy
Niezwykła panorama zakola Mozeli i miasteczka Cochem

Nad malowniczym miasteczkiem góruje piękny zamek cesarski (Die Reichsburg Cochem) zbudowany najprawdopodobniej około roku 1000 przez hrabiego Palatyna Ezzo.

Zamek cesarski - Die Reichsburg Cochem
Zamek cesarski – Die Reichsburg Cochem

W 1151 r. król Niemiec Konrad III Hohenstauf odkupił zamek, który nabrał tytułu cesarskiego. W 1688 r. wojska francuskie najechały region Mozeli w wyniku walki o władzę w Palatynacie. Zajęły wówczas miasteczko oraz zamek. Rok później zamczysko zostało spalone i wysadzone w powietrze.

W 1868 r. ruiny zamku kupił od skarbu państwa berliński biznesmen Ludwik Ravene. Odziedziczył on firmę po ojcu i zajmował się sprzedażą stali oraz żelaza, był także mecenasem sztuki w Berlinie. Zamek kupił za 300 monet.

Ruiny stały się częścią odbudowywanego zamku (w stylu neorenesansowym), który miał odpowiadać ówczesnym ideom romantycznym XIX wieku. Obecnie zwiedzający mogą podziwiać neorenesansową jadalnię oraz salę romańską i gotycką. Posiadłość wykorzystywana była jako letnia rezydencja aż do roku 1942, w którym została odkupiona przez III Rzeszę. Od 1978 r. jest własnością miasta Cochem.

Cochem - Mozela - Uroczy ryneczek z fontanną
Cochem – Mozela – Uroczy ryneczek z fontanną

W 1942 r. poprzez sprzedaż stał się własnością Rzeszy Niemieckiej, od 1978 r. jest własnością miasta Cochem. U podnóża zamku rozciąga się majestatyczna zabudowa złożona z kolorowych domów o bajecznych kształtach. Wrażenie robi ryneczek (Marktplatz), ratusz i kościół św. Marcina zbudowany w XV wieku.

Baśniowy zamek Eltz
Baśniowy zamek Eltz

Zamek Eltz

Jest to kolejna bajeczna miejscówka nad Mozelą. Na pierwszy rzut oka zamek przypomina bawarski zamek Neuschwanstein, widoczny w logo Disneya. Jego kształty nadają mu bajkowego charakteru, a osiem wież nawiązuje do legendy o uwięzionej na wieży księżniczce i rycerzu na białym koniu. Zamek od momentu wybudowania go przez ponad 850 lat pozostaje w rękach jednego rodu von Eltz.

Zamek położony jest w dolinie w przepięknej scenerii rezerwatu przyrody, na 70-metrowej skale, skryty i mało dostępny przetrwał bez szwanku do dziś. Otoczony z trzech stron rzeką Elzbach był od zawsze trudno dostępny.

Wśród najważniejszych atrakcji oferowanych zwiedzającym są Sala Rycerska, zbrojownia, skarbiec oraz XV-w. kuchnia. Wszystkie pomieszczenia są bogato ozdobione i wyposażone w wyjątkowe ekspozyty. Słynne jest także dzieło sztuki Lucasa Cranacha w postaci obrazu „Madonna z dzieciątkiem i winogronami”.

Most Geierlay fot. https://geierlay.de/
Most Geierlay fot. https://geierlay.de/

Most Geierlay

To miejsce dla podróżników lubiących sporą dawkę adrenaliny! Ten most to dzieło wyjęte z filmu przygodowego o poszukiwaczach zaginionych skarbów. Początkowo projekt zbudowania takiej konstrukcji i połączenia nią dwóch odległych krańców w paśmie górskim Hunsrück, został zakwalifikowany jako „niemożliwy do wykonania”. Finał finałów udało się go zrealizować i dziś jest jedną z najlepszych atrakcji turystycznych Niemiec.

Most Geierlay fot. https://geierlay.de/
Most Geierlay fot. https://geierlay.de/

Most ma rozpiętość 360 m i został zawieszony na wysokości aż 100 m! Jest wzorowany na nepalskich mostach wiszących. Cała konstrukcja z racji budowy jest „żywa” i wprawiona w lekki ruch potrafi wywołać niemałych rozmiarów dreszczyk emocji.

Bernkastel-Kues
Bernkastel-Kues

Bernkastel-Kues

Bernkastel-Kues to kolejne magiczne miejsce wyglądające jak z bajki! Nas pochłonęło na całego! Te wąskie uliczki i epicka zabudowa oczarowują każdego, kto zgubi się w ich labiryncie.

Bernkastel-Kues

Drugą rzeczą, która mile nas zaskoczyła była tablica informująca o partnerstwie pomiędzy Bernkastel-Kues a polskim Otmuchowem na Opolszczyźnie. To bardzo miłe zjawisko.

Bernkastel-Kues

Zwiedzanie miasteczka warto rozpocząć od średniowiecznego rynku (Markplatz) i z niego zanurzać się w kolejne barwne uliczki ze sklepikami oraz kawiarniami. Z ochotą możecie napić się lampki miejscowego wina. Zabytkowy ratusz sięga rodowodem 1608 r. Nie mogło także zabraknąć pręgierza, do którego przywiązywano nieszczęśnika, któremu wymierzano karę adekwatną do jego przewinienia.

Bernkastel-Kues

Fontanna Św. Michała nazywana także fontanną targową powstała w 1606 r. W wierze chrześcijańskiej postać Św. Michała ma przypisaną rolę przywódcy niebieskich zastępów. On dowodzi eskadrą walecznych aniołów, stawiających czoła złu. Michał jest także zabójcą diabła pod postacią smoka.

Ratusz w Bernkastel-Kues
Ratusz w Bernkastel-Kues

Architektura rynku to wyraz piękna murów pruskich i konstrukcji szachulcowych. Mur pruski posiada pomiędzy drewnianymi belkami wypełnienie cegłami, a szachulcowy gliniano-słomiane.

Bernkastel-Kues
Bernkastel-Kues - Weinstube Spitzhäuschen
Bernkastel-Kues – Weinstube Spitzhäuschen

Wspaniałą perełką budowlaną jest wąski i spiczasty dom winny „Weinstube Spitzhäuschen”, zbudowany w 1416 r. Jego kształty nadają mu wyjątkowego charakteru i powodują małe korki na czas robienia zdjęcia przez turystów. To miejsce jest niezwykłą winiarnią prowadzoną przez rodzinę Schmitz-Herges. Prawdopodobnie jest to najstarszy dom z muru pruskiego na środkowej Mozeli.

Bernkastel-Kues
Rejs po Mozeli
Rejs po Mozeli

Jedną z doskonałych pomysłów na zwiedzanie okolicy Mozeli są rejsy statkami pasażerskimi. Z górnego pokładu możecie podziwiać przepiękne scenerie towarzyszące powolnemu przesuwaniu statku po gładkiej tafli wody.

Szpital św. Mikołaja - Bernkastel-Kues
Szpital św. Mikołaja

Szpital Św. Mikołaja został założony przez filozofa, teologa, kardynała i matematyka Mikołaja z Kues. Założył on „szpital dla ubogich”, w którym stworzył miejsce dla 33 wyczerpanych, samotnych mężczyzn po pięćdziesiątve, pochodzących z duchowieństwa i szlachty. Obecnie służy jako dom spokojnej starości i został powiększony o dawny szpital Moselle znajdujący się na terenie klasztoru. Koniecznie zobaczcie bibliotekę i jej wyjątkowe dzieła.

Nad brzegiem Mozeli zbudowano wczesnogotycki Kościół św. Michała. Powstał w XIV wieku i słynie głównie ze wspaniałego ołtarza przedstawiającego scenę zabójczego działania dżumy na mieszkańców miasteczka w XVII w.

Bernkastel-Kues Latarnia
Bernkastel-Kues Latarnia

Co jeszcze warto zobaczyć będąc w Bernkastel-Kues?

Bez wątpienia punktem obowiązkowym są ruiny zamku Landshut, z którego rozpościera się wspaniały widok na okolicę. Można także przysiąść na miejscu w restauracji i dopieścić własne podniebienie.

Ciekawostką związaną z zamkiem jest fakt odkrycia pod nim solidnych pozostałości po rzymskiej budowli militarnej (IV/V wiek). Dawniej wzdłuż Mozeli zbudowano łańcuch fortyfikacji chroniących ją jako ważną drogę transportową oraz zabezpieczenie Trewiru i cesarskiej siedziby. Na bazie rzymskich pozostałości wzniesiono w średniowieczu zamek datowany na około 1280 r. Ciekawa jest także historia związana z poszukiwaniem złota w tym regionie, a dla miłośników winiarstwa stworzono w mieście nowoczesne, multimedialne Muzeum Wina Mozeli.

Koszulki na prezent w samochody
Koszulki samochody klasyczne
Luksemburg
Luksemburg

Luksemburg

Państwo Luksemburg to jedno z najbogatszych państw na świecie w przeliczeniu PKB na mieszkańca. Naszą wędrówkę po jego stolicy rozpoczynamy z ulicy Roosevelta widokiem na dawne kazamaty Pétrusse. Piękny zielony trawnik udekorowany biało-czerwonymi kwiatami, przyozdobiony idealnie przyciętymi w kształcie półkola bukszpanami. Pod masztem z flagą Luksemburga wygląda jak roślinny dywan rozłożony na skalnej półce.

Luksemburg

Zanim przejdziemy do dalszej części naszej wędrówki po mieście, przybliżymy wam kawałek jego historii. Otóż w roku 963 pewien hrabia Ardenów o imieniu Zygfryd nabywa od opactwa z Trewiru miejscowy skalny cypel (Bock), na którym znajdowała się niewielka rzymska warownia o nazwie „Lucilinburhuc”. Cypel ma strategiczne znaczenie ze względu na swoje położenie. Z trzech stron otoczony jest doliną rzek Alzette i Pétrusse. Idealnie nadawał się do zbudowania twierdzy. Wewnątrz skały znajdują się kazamaty.

Luksemburg

Hrabia Zygfryd rozpoczął budowę fortecy, w której osiedlił rycerzy, kupców i rzemieślników. Ludzie zamieszkali na górze twierdzy oraz na dole w dolinie. Tak zaczęło rodzić się przyszłe miasto. W XII wieku miasto otrzymało mury obronne, co nadało mu miejskiego charakteru. W pierwszej połowie XVI wieku w wyniku konfliktu pomiędzy królem Francji Franciszkiem I Walezjuszem a cesarzem rzymskim narodu niemieckiego Karolem V od Habsburgów. Finałem konfliktu było przejęcie miasta przez Karola V. W 1684 roku Ludwik XIV podbił Luksemburg i nakazał przebudowę twierdzy wybitnemu inżynierowi, budowniczemu twierdz oraz ich zdobywcy — Sébastien’owi Le Prestre de Vauban. Ten stworzył z niej prawdziwą perełkę obronności — miejsce zostało nazywane „Gibraltarem Północy”. W 1697 r. Luksemburg wrócił w ręce Habsburgów, by w 1795 r. zostać zdobytym przez francuskie wojska rewolucyjne (po długiej blokadzie miasta).

Luksemburg most Adolfa
Luksemburg most Adolfa

W 1815 roku powstało Wielkie Księstwo Luksemburga i miasto stało się twierdzą federalną, w której stacjonował pruski garnizon. W 1867 roku doszło do „kryzysu luksemburskiego” pomiędzy cesarstwem francuskim a Prusami. Dotyczył on statusu politycznego Luksemburga. Doszło wówczas do ostrej konfrontacji pomiędzy Napoleonem III a Bismarckiem. Otto von Bismarck zasugerował Napoleonowi III, że nie ma nic przeciwko francuskiej dominacji w Luksemburgu. Warunkiem tego będzie trzymanie się Francuzów z dala od wojny austriacko-pruskiej (1866 r.). Wojnę wygrały Prusy. Wówczas Cesarz Francji Napoleon III próbował odkupić Luksemburg od króla Holandii Wilhelma III, czemu nagle przeciwstawiły się Prusy, nazywając zabieg francuzów jako imperialistyczne dążenie.

Wojna zawisła na włosku, jednak w tym samym roku udało się osiągnąć porozumienie w ramach Drugiego Traktatu Londyńskiego. Wówczas potwierdzono neutralność Luksemburga i nakazano zburzenie murów twierdzy. Garnizon pruski miał opuścił Luksemburg.

Luksemburg

W czasie I wojny światowej Luksemburg znalazł się pod okupacją niemiecką, z pewną dozą niezależności. Do armii francuskiej zaciągnęło się wówczas blisko 4 tys. Luksemburczyków, z czego prawie połowa zginęła w walkach z Niemcami. To poświęcenie upamiętnia pomnik Gëlle Fra, który oglądaliśmy tuż obok placu Konstytucji.

W czasie II wojny światowej Luksemburg ponownie został zajęty przez wojska niemieckie. Rząd Luksemburga wspierał wówczas z Londynu działania aliantów. W wyniku bitwy o Ardeny 1/3 zabudowań Luksemburga została zniszczona.

W 1945 r. Luksemburg został członkiem — założycielem ONZ, a 1949 r. tak samo tylko, że NATO. W 1951 r. Luksemburg był jednym z sześciu krajów założycielskich EWWiS, która w 1993 r. przeistoczyła się w UE. Dzisiejszy Luksemburg jest globalnym centrum finansowym, z którego czerpie spore profity.

Wracając do naszego spaceru po współczesnym Luksemburgu, docieramy na niewielki plac Konstytucji, na którym stoi pomnik „Gëlle Fra” (Złota Dama) ze złotą figurą Nike (symbol zwycięstwa) trzymającą wieniec, wzniesiony w 1923 r. dla upamiętnienia Luksemburczyków walczących w I wojnie światowej w szeregach armii francuskiej, dziś rozszerzono zakres o II wojnę światową oraz wojnę koreańską. Stąd rozpościera się wspaniały widok na dolinę Pétrusse i Most Adolfa, będący największym kamiennym mostem łukowym, jaki kiedykolwiek zbudowano (1903 r.).

The "Golden Lady" (Gëlle Fra)
The „Golden Lady” (Gëlle Fra)

Stąd już rzut kamieniem do katedry „Notre-Dame de Luxembourg” nazwanej Katedrą Najświętszej Marii Panny po poświęceniu w 1870 r. przez papieża Piusa IX. Budowę katedry rozpoczęto w 1613 r. w stylu późnego gotyku. Budowla jest bardzo surowa, o wysokich sklepieniach i dużych witrażach. Człowiek po wejściu do świątyni staje się małą istotą, a spora przestrzeń nad nim powoduje, że zadziera głowę do góry, patrząc w kierunku Królestwa Niebieskiego i Boga. W słoneczne dni przez wysokie witraże wpadają promienie słońca.

Uduchowieni przemieszczamy się piechotką na średniowieczny sporych rozmiarów plac, nazwany na cześć króla Holandii i Wielkiego Księcia Luksemburga — Wilhelma II. Miejscowi nazywają go „Knued” (oznacza węzeł w pasie franciszkanów), dlatego, że dawniej był tu klasztor i kościół, które zajęli w 1797 r. Francuzi. W kolejnych stuleciach zespół został częściowo rozebrany, a plac miejski przeprojektowany. Na placu zbudowano pomnik Wilhelma II stojącego na koniu.

Luksemburg Wielki Pałac Książęcy
Luksemburg Wielki Pałac Książęcy

Idąc dalej dochodzimy, do Wielkiego Pałacu Książęcego, będącego miejską rezydencją rodziny książęcej. Dawniej był tutaj ratusz miejski, który został zniszczony w wyniku wybuchu prochu (1554 r.). Po dwóch dekadach został odbudowany, a w 1859 r. zyskał dobudówkę w postaci izby parlamentu. Od 1890 r. służy jako rezydencja Wielkiego Księcia Luksemburga.

Kolejnym krokiem zwiedzania był taras widokowy przy „dzielnicy sprawiedliwości” – Cité judiciaire – Plateau du St. Esprit. Widok z tarasu jest boski! Bardzo podobały nam się ozdoby jednego z budynków, w postaci znacznych rozmiarów kolorowych wazonów, w których pięknie odbijają się promienie słońca. Z placu możecie zejść tunelem na niższy poziom — z tarasu na poniższą ulicę lub zjechać z niego windą. Odnośnie do wind to polecamy Wam także wjazd windą panoramiczną Pfaffenthal na wysokość 71 m i podziwianie wspaniałych widoków. Chociaż osoby z lękiem wysokości niech się lepiej zastanowią czy dadzą radę stanąć na szklanej podłodze!

Luxemburg

Na koniec naszej wędrówki po Luksemburgu usiedliśmy w parku miejskim i rozkoszowaliśmy się pięknem natury. Jeden dzień na dokładniejsze poznanie miasta to zdecydowanie za krótko. Zabrakło nam wizyt w muzeach i włóczenia się po zmroku zabytkowymi uliczkami miasta, przysiadając na drinka w pubie Ennert de Steiler mieszczącym się w XIV-w. budynku. W lokalu serwuje się napoje od 1842 r., co czyni go najstarszym w mieście. Dzięki temu mamy pretekst, aby tutaj powrócić i nadal odkrywać to miejsce.

Luksemburg instytucje unii europejskiej

Podsumowując: Luksemburg bo bardzo zgrabna i kompaktowa pod względem turystycznym aglomeracja miejska. Wszędzie jest blisko i z łatwością można dostać się na piechotę. Pod względem architektonicznym miasto posiada wiele kontrastów pochodzących z różnych okresów jego trwania, podejmowanych decyzji przez różnych władców i rządy, przechodzenia miasta z rąk do rąk oraz wieki burzliwej historii. Warto tutaj przyjechać i poznać to wszystko własnymi zmysłami. Na pewno nie będziecie się nudzić. Załączamy link z miejscami parkingowymi P+R

ubezpieczenie w podróży
Ubezpieczenie w podróży
Linia Maginota - Hackenberg
Linia Maginota – Hackenberg
Linia Maginota - Hackenberg

Twierdza Hackenberg — Linia Maginota – Francja

Linia Maginota - twierdza Hackenberg
Informacja o agresji Niemiec na Polskę
Informacja o agresji Niemiec na Polskę

Linia Maginota to system fortyfikacji z podziemną infrastrukturą, zbudowanych przez Francuzów w latach 1929-34 i umacnianych do 1940 roku, kiedy nastąpiła agresja Niemiec na Francję. Obiekty powstawały na granicy z Niemcami i Luksemburgiem, miały zabezpieczać wschodnią i północną część Francji. W trakcie I wojny światowej właśnie na tych odcinkach frontu niemieccy żołnierze wdzierali się w głąb kraju i w przeświadczeniu francuskiej generalicji zabezpieczenie tego odcinka kraju miało uchronić przed taką sytuacją w przyszłości i ułatwić obronę.

Na granicy z Włochami powstała tzw. Mała Linia Maginota, która skutecznie powstrzymał wojska włoskie przed wkroczeniem na południe Francji. Niestety zabrakło takich umocnień na granicach z Belgią oraz Szwajcarią, co w kampanii przeciwko Polsce w 1939 r. spowodowało przedostanie się wojsk niemieckich drogą okrężną.

Linia Maginota - Fort Hackenberg - France

Fortecę Hackenberg zaczęto budować w 1930 r. jako jedną z pierwszych (z fortem „Hochwald”). Można powiedzieć, że była prototypem dla całej inwestycji. W ciągu sześciu lat zbudowano 19 bloków bojowych, podziemną infrastrukturę i ponad 10 km łączących je chodników. W 1933 r. twierdza została wyposażona w sprzęt niezbędny do jej funkcjonowania, a trzy lata później przekazana dowództwu wojskowemu Francji.

Cała Linia Maginota zaplanowana była na długości około 450 km i miała się składać z umocnień w postaci 600 głównych obiektów bojowych i 5800 różnych typów fortyfikacji! Koszt jest wykonania wyceniono na bagatela 2,9 mld franków! Pod naciskami André Maginot’a francuski parlament przegłosował tak gigantyczny budżet.

Linia Maginota - Fort Hackenberg - Francja

Zobacz także Międzyrzecki Rejon Umocniony i inne atrakcje w lubuskim

Twierdza Hackenberg — Linia Maginota - Francja

Nazwa „Linia Maginota” wzięła się od nazwiska francuskiego ministra wojny André Maginota, który kontynuował ten projekt po swoim poprzedniku Paulu Painlevé.

Twierdza Hackenberg — Linia Maginota - Francja
Kuchnia

Fort Hackenberg był jednym z największych i najsilniej ufortyfikowanych umocnień Linii Maginota. Pod ziemią zbudowano infrastrukturę mającą na celu umożliwienie życia 1,2 tys. żołnierzom. Na zdjęciach widać sporej wielkości kuchnię z oryginalnym osprzętem. Ciekawym sprzętem jest maszyna do obierania ziemniaków i kociołki do szybkiego gotowania. Przy tej ilości ludzi do wyżywienia, na kuchni musiał panować intensywny ruch.

Wszystkie urządzenia, maszyny i ogrzewanie obiektu oparte były na prądzie elektrycznym.

Linia Maginota - Fort Hackenberg

Dla 1200 żołnierzy przygotowano miejsca noclegowe. Poniżej widać jedno z pomieszczeń dla sześciu wojaków.

Linia Maginota - Fort Hackenberg
Linia Maginota - Fort Hackenberg
Linia Maginota - Fort Hackenberg

Dla zapewnienia zdrowia żołnierzom pod ziemią urządzono szpital, salę operacyjną, gabinet dentystyczny, a nawet salkę do rentgena.

Linia Maginota - Fort Hackenberg
Gabinet dentystyczny
Linia Maginota - Fort Hackenberg
Linia Maginota - Fort Hackenberg

Po służbie wojacy mogli się zrelaksować przy szklaneczce czegoś mocniejszego. W tym celu zamontowano sprzęt do destylowania alkoholu.

Linia Maginota - Fort Hackenberg

Jak pamiętacie podczas I wojny światowej Niemcy użyli po raz pierwszy gazów bojowych, dlatego jedna z wystaw pokazuje środki ochronne dla cywilów na wypadek ataku chemicznego wroga. Ciekawe jest nakrycie wózka dziecięcego!

Linia Maginota - Hackenberg
Zabezpieczenie przed gazem dla całej rodziny
Linia Maginota - Hackenberg

Forteca została wyposażona w niezależne źródła prądu. Wielkie silniki diesla dostarczały energię elektryczną całemu obiektowi (nadal są sprawne). Silniki pochodziły z łodzi podwodnych. Panujący tutaj hałas jest mega potężny i trzeba zakrywać uszy, żeby nie ogłuchnąć.

Fort w czasie pokoju podłączony był do miejskiej sieci energetycznej, jednak z uwagi na duże ryzyko zniszczenia jej musiał posiadać rozwiązanie alternatywne, będące w stanie zaspokoić zapotrzebowanie na prąd.

Linia Maginota - Fort Hackenberg
Silnik diesla z łodzi podwodnej

W obiekcie nie mogło zabraknąć także kaplicy. Kapelan odprawiał w niej msze święte.

Linia Maginota - Fort Hackenberg
Podziemna kapliczka

Podobało nam się wykonanie z hełmu wojskowego kropielnicy. Bardzo fajny pomysł!

Linia Maginota - Fort Hackenberg
Linia Maginota - Fort Hackenberg

Łączność załogi fortu z dowództwem i innymi obiektami to bardzo istotna sprawa jak nie najistotniejsza w czasie prowadzenia działań wojennych. Zobaczcie jakie znaczenie ma bieżący przekaz informacji w dzisiejszym konflikcie na Ukrainie. Dzięki szybkim i precyzyjnym informacjom wojska ukraińskie skutecznie niszczą rosyjskie obiekty militarne.

Dowództwo armii francuskiej stawiało na stare rozwiązania, nie ufając zbytnio nowinkom. Z tej przyczyny, chociażby woleli łączność tradycyjną, opartą na linii telefonicznej. Nowoczesna radiowa wydawała się zbyt ryzykowna z powodu obaw o wychwycenie częstotliwości i zwyczajnemu podsłuchiwaniu. Zastosowana przez Niemców wojna błyskawiczna wymagała bieżącej łączności pomiędzy sztabem a jednostkami w terenie, na morzu i w powietrzu.

Linia Maginota - Hackenberg
Linia Maginota - Hackenberg
Umundurowanie jednostek walczących po stronie Francuzów

Część pomieszczeń została przeznaczona na prezentację umundurowania ówczesnych wojsk. Szczególne wrażenie robią egzotyczne mundury żołnierzy pochodzących z Afryki.

Umundurowanie aliantów
Umundurowanie walczących po stronie Francuzów
Umundurowanie walczących po stronie Francuzów
Umundurowanie wojsk I wojna światowa
Broń II wojna światowa
Linia Maginota - wieżyczki strzelnicze

Ruchome wieżyczki do ostrzału miały za zadanie ochronę obiektu przed zbliżającymi się żołnierzami.

Maginot France

Twierdza Hackenberg wraz z załogą stała w gotowości bojowej od dnia wybuchu II wojny światowej w 1939 r., następnie brała udział w walkach z wojskiem niemieckim w maju i czerwcu 1940 r., aż do podpisania przez rząd Francji kapitulacji 25 czerwca 1940 r. Wówczas do fortecy wprowadzili się Niemcy.

W listopadzie 1944 r. doszło tutaj do starcia 3 Armii Stanów Zjednoczonych dowodzonej przez gen. Georga S. Pattona z Niemcami.

Podsumowując: zachęcamy Was do zwiedzania świata i poznawania jego historii, kultury, zwyczajów, a także ludzi — mieszkańców. Każdy z nich ma coś do opowiedzenia i pokazania w swojej okolicy. Europa Zachodnia jest przebogata w przepiękne miejsca, widoki oraz historie. Nasza propozycja połączenia wypoczynku z odkrywaniem dawnej i tej teraźniejszej historii jest doskonałym pomysłem na spędzenie urlopu i wolnego czasu.

Ubezpieczenie OC samochodu
Sprzęt do podróżowania
Sprzęt do podróżowania i na kemping dla Ciebie!
fairy tale for kids old classic car
Bajka dla dzieci o starej klasycznej motoryzacji z czasów komunizmu
Fairy Tale about European countries
Fairy Tale for kids about European countries

About

You may also like

Masz pytania, komentarze? pisz śmiało, ale z klasą :-)